سفارش مفضل بن عمر به جماعت شیعه

سفارش میکنم شما را بتقوى از خدا که تنها است شریک ندارد، و بشهادت بر اینکه نیست شایسته پرستشى جز خدا، و اینکه محمد (ص) بنده و فرستاده او است، از خدا بپرهیزید و گفتار خوب بگوئید، خشنودى خدا جوئید و از خشمش بترسید، و بر سنت خدا بپائید، و از حدود خدا تجاوز ننمائید، و در همه کار خود خدا را منظور دارید، و در هر آنچه بسود و زیان شما است بقضایش راضى باشید.
هلا بر شما باد که امر بمعروف و نهى از منکر کنید، هلا هر که بشما نیکى کرد بیشتر باو نیکى کنید از کسى که بشما بد کرد بگذرید، و با مردم چنان کنید که دوست دارید با شما همان کنند.
هلا ببهترین وجهى که مى‏توانید با آنها آمیزش کنید و شما سزاوارترید بروشى که بر خود راه اعتراض فراهم نکنید، بر شما باد که در دین خدا فهمیده شوید و از محرماتش کناره کنید و با هر که همنشین شما است خوش رفتارى کنید خوب باشید یا بد، هلا خوب پارسا باشید که بنیاد دین پارسائى است، نمازها را در وقت بخوانید و واجبات را طبق مقرر انجام دهید.
هلا در آنچه خدا بشما واجب کرده و بدان از شما خشنود است کوتاهى نکنید که من از امام‏
                        تحف العقول-ترجمه کمره‏اى، متن، ص: 553
صادق (ع) شنیدم میفرمود: در دین خدا فهمیده شوید چون بیابان گردان نباشید. زیرا هر که دین فهم نشود خدا روز قیامت باو نظرى ندارد، بر شما باد بمیانه روى در توانگرى و مستمندى، و ببعضى از دنیا براى آخرت کمک خواهید که من از امام صادق (ع) شنیدم مى‏فرمود: «بتحصیل دنیا براى آخرت کمک گیرید و سربار مردم نباشید» با هر که آمیزش دارید نیکى کنید و باو احسان نمائید. هلا از تجاوز کناره کنید که امام صادق (ع) میفرمود: «کیفر تجاوز از هر چه زودتر است» آنچه خدا از نماز و روزه و واجبات دیگر بر شما مقرر کرده انجام کنید، و زکاة واجبه را بمستحقش بدهید که امام صادق (ع) فرمود: «بیارانت بگو زکاة را بمستحقش بدهند و من ضامن آنچه‏ام که از آنها رفته» بر شما باد بولایة آل محمد (ص) میان خود را اصلاح کنید، و غیبت یک دیگر را نکنید، یک دیگر را دیدن کنید و بهم احسان کنید، بهم برخورید و حدیث گوئید، و در مقام پوشیدن اسرار از هم نباشید، مبادا از هم ببرید و از هم قهر کنید که من شنیدم امام صادق (ع) میفرمود: «بخدا دو کس از شیعیان از یک دیگر قهر نکنند جز اینکه از یکى از آنها بیزارى جویم و لعنش کنم و بیشتر با هر دو چنین کنم، معتب باو گفت قربانت نسبت بظالم درست ولى مظلوم چه تقصیرى دارد؟ فرمود: براى اینکه برادرش را بسازش با خود دعوت نکرده، از پدرم شنیدم میفرمود: هر گاه دو تا از شیعه‏هاى ما ستیزه کنند و یکى از دیگرى جدا شود باید مظلوم نزد طرفش برود و بگویدش: اى برادر تقصیر با من بوده، تا قهر آنها زایل شود. خدا تبارک و تعالى حاکم عادل است و داد مظلوم را از ظالم میستاند. با فقراء شیعه آل محمد (ع) تحقیر و جفا نکنید،
                        تحف العقول-ترجمه کمره‏اى، متن، ص: 554
و بآنها لطف کنید و از حقى که خدا بر ایشان در اموال شما نهاده بآنها بدهید و احسان هم بآنها بکنید، آل محمد (ص) را وسیله نان خوردن یا مردم لخت کردن نسازید که من شنیدم امام صادق (ع) میفرمود: مردم در باره ما سه دسته شدند: یک دسته ما را دوست دارند و انتظار قائم ما را دارند تا از دنیاى ما بهره برند.
عقیده ما را دارند و سخن ما را حفظ کردند و از عمل ما کوتاهى کردند. محققا خدا آنها را بدوزخ برد، یک دسته ما را دوست دارند و کلام ما را بشنوند و مانند ما عمل کنند تا بوسیله ما از مردم بخورند. خدا شکمشان را از آتش پر کند، و گرسنگى و تشنگى را بر آنها مسلط سازد، و یک دسته ما را دوست دارند و گفته ما را حفظ کنند و امر ما را اطاعت کنند، و در عمل با ما مخالفت نکنند آنان از ما باشند و ما از آنها از مال خود صله بآل محمد (ص) را ترک نکنید هر که توانگر است باندازه توانگریش، و هر که فقیر است باندازه فقرش، هر که خواهد خدا اهم حوائجش را بر آورد باید با کمال نیازمندى که بمالش دارد بآل محمد و شیعه آنها کمک مالى کند، چون بشما سخن حقى کنند خشم نکنید، و چون اهل حق حق را برخ شما کشند آنان را دشمن ندارید، زیرا مؤمن از حقى که برخ او کشند خشم نکند. من یک بار بهمراه امام صادق (ع) بودم که فرمود: اى مفضل یارانت چه اندازه‏اند؟ گفتم اندک و چون بکوفه برگشتم و رو بشیعه آوردم جامه‏ام بسختى دریدند و پشت سرم بد گفتند و آبرویم را بردند تا آنجا که برخى پیش رویم گستاخى کرد و بر من هجوم کرد، و برخى میان کوچه‏هاى کوفه موضع کرد و میخواست مرا بزند و هر تهمتى بمن زدند تا خبرش بگوش امام صادق (ع) رسید، و چون سال دوم خدمتش‏
                        تحف العقول-ترجمه کمره‏اى، متن، ص: 555
برگشتم نخست سخنى که پس از سلام با من گفت این بود که فرمود: اى مفضل این چه گزارشى است که بمن رسیده که اینان در باره تو میگویند؟ گفتم گفته آنها بمن زیانى ندارد فرمود: بلى ولى براى آنها زیان دارد آیا خشم کنند- بدا بر آنها- که تو گفتى که یارانت کمند، نه بخدا آنها شیعه ما نیستند و اگر شیعه ما بودند از گفته تو خشم نمیکردند و از آن مشمئز نمیشدند هر آینه خدا شیعیان ما را بغیر وضعى که آنها دارند وصف کرده، شیعه جعفر نیست مگر کسى که زبانش را نگهدارد، و براى آفریدگارش کار کند و بآقایش امیدوار باشد، و چنانچه باید از خدا بترسد، واى بر آنها، آیا در میان آنها کسى است که از بسیار نماز خواندن خمیده شده باشد، و یا از خوف خدا دیوانه شده باشد، و یا از خشوع نابینا شده باشد و یا از روزه گرفتن نزار شده باشد، و یا از خموشى طولانى و سکوت چون لال باشد، یا در میان آنها کسیست که عادت کرده همه شب را زنده دارد، و همه روز را روزه دارد، و یا از ترس خدا لذت و نعمت دنیا را بر خود دریغ کرده باشد، و هم از شوق بما- خانواده-؟ از کجا اینان شیعه ما هستند با اینکه بخاطر ما با دشمن ما ستیزه میکنند تا دشمنى آنها را در باره ما بیفزایند، و راستى که چون سگ زوزه کشند و چون کلاغ طمع ورزند، و اما من راستش اینست که اگر نمى‏ترسیدم مایه شهرت تو شود و آنها را بتو وادار کرده باشم بتو فرمان میدادم که بخانه‏ات اندر شوى، و در خانه را بروى خود ببندى و تا هستى بآنها نگاه نکنى، ولى اگر نزد تو آمدند بپذیرشان زیرا خدا آنها را بر خودشان حجت ساخته و بر دیگران هم بدانها احتجاج کرده است.
                        تحف العقول-ترجمه کمره‏اى، متن، ص: 556
دنیا و آنچه در آن از نعمت و شکوفانى و خرمى و ملک مینگرید شما را نفریبد زیرا شایسته شما نیست و بخدا که براى اهل دنیا هم خوشى ندارد. و الحمد للَّه رب العالمین و صلى اللَّه على سیدنا محمد النبى و آله الطاهرین.