احادیث قدسی

 (احادیث قدسى) 1- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «محبوبترین چیزى که بنده‏ام مرا به آن پرستش کرده، نصیحت (اقرار به یگانگى و احتراز از شرک و ...) براى من است». 2- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «هر گاه بنده‏ام را با از دست دادن دو چشمانش بیازمایم، و شکیبایى پیشه کند، در قبال صبرش در مورد دو چشمانش بهشت را به او مى‏دهم». 3- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «چون بنده دیدار مرا دوست بدارد، دیدارش را دوست مى‏دارم، اگر در خلوت یادم کند، در خلوت یادش مى‏کنم، و چون در میان گروهى یادم کند، در میان گروهى بهتر یادش مى‏کنم، و چون یک وجب نزدیکم شود، یک ذراع به او نزدیک مى‏شوم و چون یک ذراع به من نزدیک شود، یک باع (به اندازه دو بازوى انسان) به او نزدیک مى‏شوم». 4- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «هر گاه بنده‏ام دیدارم را دوست بدارد، دیدارش را دوست مى‏دارم، و هر گاه او دیدارم را ناپسند دارد، دیدارش را ناپسند مى‏دارم». 5- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چون خداوند بنده‏اى را دوست بدارد، به جبریل ندا مى‏دهد: بى‏گمان من‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 265
فلانى را دوست داشتم، پس او را دوست بدار. [رسول خدا (ص)] فرمود: آنگاه جبریل در آسمان ندا مى‏دهد پس از آن محبت او در دل اهل زمین مى‏افتد. و این فرموده خداوند متعال است: (کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند، به زودى [خداى‏] رحمان براى آنان محبّتى [در دلها] قرار مى‏دهد) [مریم، 96] و چون خداوند نسبت به بنده‏اى ناخشنود باشد، به جبرئیل ندا مى‏دهد؛ من نسبت به فلانى ناخشنودم، جبریل نیز در آسمان ندا مى‏دهد، آنگاه بعض و کینه او در دل اهل زمین مى‏افتد». 6- از انس بن مالک روایت شده است که پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: روز قیامت به کافر گفته مى‏شود. «بازگو، اگر به اندازه پرى زمین طلا داشتى، آیا او را بلا گردان خود مى‏ساختى؟» مى‏گوید: آرى. به او گفته مى‏شود:
 «در حالى که در دنیا آسانتر از این از تو خواسته شد [و انجام ندادى‏]». 7- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «هر گاه بنده‏ام قصد کار بدى کند، آن را به زیان او ننویسید، و اگر آن را به انجام رساند، آن را فقط یک بدى بنویسید.
و هر گاه اراده کرد کارى نیک انجام دهد و آن را به انجام نرساند، آن را براى او کارى نیک بنویسید، اگر انجامش داد، آن را برایش ده نیکى بنویسید». 8- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله در حالى که از پروردگارش- عزّ و جلّ- حکایت مى‏نمود، فرمود: «بنده‏ام مرتکب گناهى شد و گفت: خداوندا گناهم را ببخشاى.
آنگاه خداوند- تبارک و تعالى- فرمود:
بنده‏ام مرتکب گناهى شد و دانست که پروردگارى دارد که گناه را مى‏آمرزد و به سبب ارتکاب گناه مورد مؤاخذه قرار مى‏دهد.
سپس بارى دیگر مرتکب گناه شد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخشاى.
و خداوند- تبارک و تعالى- فرمود:
بنده‏ام مرتکب گناهى شد و دانست پروردگارى دارد که گناه را مى‏آمرزد، و به سبب ارتکاب گناه مؤاخذه مى‏کند.
آنگاه بارى دیگر مرتکب گناه شد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخشاى. و خداوند- تبارک و تعالى- فرمود: بنده‏ام مرتکب گناهى شد و دانست که پروردگارى دارد که‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 267
گناه را مى‏آمرزد و به سبب ارتکاب گناه مواخذه مى‏کند. هر آنچه مى‏خواهى انجام ده، تو را بخشیدم». 9- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «خشمم بر کسى که نسبت به آن که جز من یاورى ندارد، ستم روا دارد، شدّت مى‏یابد». 10- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چون بنده بگوید: «لا إله إلّا اللَّه» خداوند متعال مى‏فرماید: «اى ساکنان آسمانم، گواه باشید، گوینده‏اش را بخشیدم». 11- از زید بن خالد جهنى روایت شده است: که گفت: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نماز صبح را در حدیبیه در پى باران یا شب هنگام براى ما خواند و وقتى پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله از نماز فراغت یافت روى به مردم نمود و گفت: آیا مى‏دانید، پروردگارتان چه فرمود: عرض کردند: خداوند و فرستاده‏اش داناترند. فرمود:
 «از بندگانم کسانى به من مؤمن و کسانى دیگر کافر شدند، اما کسانى که گفتند: باران به فضل و بخشایش الهى برما بارید، به من مؤمن و به (تأثیر) ستارگان کافرند.
و امّا کسانى که گفتند: باران، به (تأثیر) فلان و بهمان ستاره بر ما بارید، به من کافر و به ستارگان مؤمن‏اند. 12- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «براى بندگان نیکوکار خویش چیزهایى فراهم دیده‏ام که نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه بر قلب بشرى خطور کرده است.» 13- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: فرزند آدم در روز قیامت چنان آورده مى‏شود که گویى برّه‏اى است، آنگاه پیش روى خداوند متعال ایستانده مى‏شود و خداوند متعال به او مى‏فرماید:
 «به تو عنایت کردم، بخشیدم و به تو نیکى کردم، تو چه کار کردى؟»
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 269
گوید: پروردگارا گردش آوردم، زیادش کردم و بیشتر از آنچه که بود، رهایش کردم، مرا بازگردان تا آن را به نزد تو آرم- پس اگر بنده‏اى ره توشه‏اى براى آخرتش از پیش نفرستاده باشد، به آتش انداخته مى‏شود. 14- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «بر امتت پنج نماز فرض کردم و به نزد خویش عهد کردم، هر آن کس که آنها را در وقتشان بگزارد، به بهشتش درآرم، و کسى که بدانها پایبند نباشد، عهدى نزد من ندارد.» 15- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- مى‏فرماید: «من بى‏نیازترین کسان از شرک هستم ... اگر کسى کارى کند و دیگرى را با من در آن کار شریک سازد، او را با شرکش وامى‏گذارم». 16- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که مورچه‏اى یکى از پیامبران را نیش زد، دستور داد که خانه مورچگان را سوزاندند، خداوند متعال به او وحى نمود: «آیا در برابر آنکه مورچه‏اى به تو نیش زد، یکى از امّتهاى تسبیح گوى را هلاک کردى؟». 17- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که گفت: وقتى ایّوب (ع) عریان بود و تن مى‏شست، ملخى طلایى بر رویش افتاد، ایوب آن را به لباسش پیچید. آنگاه پروردگارش به او ندا داد: «آیا تو را از آن بى‏نیاز نساخته‏ام؟» عرض کرد: آرى، سوگند به عزّت تو، هرگز از برکت تو بى‏نیاز نتوانم شد. 18- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «من بى‏نیازترین کس از شرک هستم، اگر کسى کارى انجام دهد و در آن کسى جز مرا شریک سازد، نصیب من نیز او را باشد، و من جز
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 271
عملى را که برایم خالص باشد، نمى‏پذیرم». 19- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: بخشاینده منم، «رحم» را من آفریده‏ام و نامى برگرفته از نام خویش بر آن نهادم هر آن کس که آن را پیوسته دارد، من نیز رحمت خویش را براو پیوسته مى‏دارم و هر آن کس که آن را بگسلد و پاره‏اش کند، من نیز رحمت خویش را از او قطع و دریغ مى‏کنم». 20- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- در روز قیامت آسمانها را درهم مى‏پیچد، آنگاه آنها را به دست (قدرت) راست خویش مى‏گیرد و مى‏فرماید: «فرمانروا منم، کجایند خودکامگان؟ کجایند متکبران؟ آنگاه با دست (قدرت) چپ خویش زمین را درهم مى‏پیچد و مى‏گوید: من فرمانروایم، کجایند. خودکامگان؟ کجایند متکبّران؟». 21- از ابن أنس روایت شده است که گفت: شنیدم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مى‏فرمود: خداوند متعال بندگان را برمى‏انگیزد، آنگاه آنان را چنان که دور دستان هم مثل آنان که نزدیکند مى‏شنوند، با صوتى مورد ندا قرار مى‏دهد، «منم فرمانروا، منم حسابرس و پیروزمند». 22- از انس بن مالک روایت شده است: که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله این آیه را خواند: «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى‏ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ». و فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید:
 «سزاوارم که از من پروا شود، و با من معبودى دیگر قرار داده نشود و هر آن کس از آنکه معبودى دیگر با من قرار دهد، بپرهیزد، من سزاوار آنم که او را بیامرزم». 23- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «من سوّمین دو شریک هستم، تا زمانى که‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 273
یکى به دیگرى خیانت نکرده است، اگر خیانت کند، از میان آنان خارج مى‏شوم (دیگر با رحمت خود به شراکت آنها برکت نمى‏دهم). 24- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند پاک مى‏فرماید: «من بهترین شریک هستم، هر آن کس که در عمل خویش با من شریک آرد، آن عمل براى شریک من است نه براى من. و من جز عملى را که فقط خالصانه براى من باشد، نمى‏پذیرم». 25- از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «من همنشین کسى هستم که یادم کند». 26- خداوند پاک فرمود: «مرا یاد کنید، من نیز با نعمت خویش یادتان مى‏کنم، مرا با طاعت و عبادت یاد کنید، من نیز شما را با نعمتها، نیکى، بخشایش و خشنودى یاد مى‏کنم». 27- از ابى بن کعب روایت شده است: که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله در کنار آبگیر قبیله بنى غفار بود که جبریل (ع) به نزد او آمد و گفت: خداوند- عزّ و جلّ- به تو فرمان مى‏دهد که قرآن را به یک قرائت بر امّتت بخوان.
آن حضرت فرمود: از خداوند عفو و بخشش او را خواهانم، امّت من توان این کار را ندارند. دیگر بار به حضور آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله رسید و گفت: خداوند- عزّ و جلّ- به تو فرمان مى‏دهد که با دو قرائت قرآن را بر امّتت بخوان.
آن حضرت فرمود: از خداوند عفو و بخشش او را خواهانم، امّت من توان این کار را ندارند. آنگاه براى بار سوّم آمد و گفت: خداوند- عزّ و جلّ به تو فرمان مى‏دهد که قرآن را به سه قرائت بر امّتت بخوان.
آن حضرت فرمود: از خداوند، عفو و بخشش او را خواهانم، امت من توان این کار را ندارند. آنگاه براى بار چهارم آمد و گفت: خداوند- عزّ و جلّ- به تو فرمان مى‏دهد که قرآن را به هفت قرائت بر امّتت بخوان، به هر قرائتى که بخوانند، به راه راست رفته‏اند».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 275
28- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «رحمت من قرین گمان بنده من است، هر گاه مرا یاد کند، با او هستم. اگر مرا تنها یاد کند، من نیز او را تنها یاد مى‏کنم و اگر در میان گروهى مرا یاد کند، من نیز در میان گروهى بهتر از آنان او را یاد مى‏کنم. و اگر یک وجب به من نزدیک شود، من یک ذراع به او نزدیک مى‏شوم و اگر یک ذراع به من نزدیک شود، من به اندازه فاصله دو دست باز به او نزدیک مى‏شوم. و اگر آهسته به سوى من آید، من شتابان به سوى او مى‏آیم». 29- از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «رحمت من قرین گمان بنده من است. هرجا که مرا یاد کند، همراه او هستم- سوگند به خداوند، خداوند از توبه بنده‏اش بیشر از کسى شاد مى‏شود که گمشده‏اش را در بیابان بیابد- و هر آن کس یک وجب به من نزدیک شود، یک ذراع به او نزدیک مى‏شوم و اگر کسى یک ذراع به من نزدیک شود، من به فاصله دو دست باز به او نزدیک مى‏شوم و اگر آهسته رو به سوى من نهد، من شتابان رو به سوى او مى‏نهم». 30- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «خداوند چنین متکفّل کسى مى‏شود که در راه او بیرون رود و این در حالى باشد جز ایمان به من و تصدیق فرستادگانم او را به این کار واندارد: او را با پاداش و غنیمتى که به آن رسد، بازگردانم یا وارد بهشتش سازم.
اگر امّتم به زحمت نمى‏افتاد، در پى هیچ سریه‏اى از پاى نمى‏نشستم و دوست مى‏داشتم که من در راه خداوند کشته مى‏شدم، آنگاه زنده مى‏گشتم، باز کشته مى‏شدم و باز زنده مى‏گشتم و باز کشته مى‏شدم». 31- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: پروردگارمان از شخصى که در راه خدا به پیکار برخاست و شکست خورد- و سرانجام آنچه را که به سرش مى‏آید، بداند و برگردد تا اینکه خونش ریخته شود، خشنود مى‏شود. و خداوند متعال به فرشتگانش مى‏فرماید:
 «به بنده‏ام بنگرید با امید به پاداشى که به نزد من است و از بیم عذابى که به نزد من است، بازگشت تا اینکه خونش ریخته شد».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 277
32- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال بهشتیان را وارد بهشت مى‏کند و هر آن کس را که بخواهد مشمول بخشایش خود قرار مى‏دهد و دوزخیان را وارد دوزخ مى‏کند، آنگاه مى‏فرماید:
 «به کسى که در دلش به کمترین میزانى ایمان مى‏یابید، بنگرید و او را (از آتش جهنم) بیرون آورید.
از آن روى سیاهانى را بیرون مى‏آورند که سوخته‏اند و در نهر «حیاة» باقى گذاشته مى‏شوند و در آن همچون دانه به جانب سیل مى‏رویند. آیا ندیده‏اید که چگونه زرد و پیچیده بر مى‏آید. 33- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: وقتى خداوند آفرینش را پدید آورد، در کتابش در حالى که فرارویش بر عرش قرار داشت- بر خود مقرر داشت که: «رحمت و بخشایش من بر خشم و غضبم چیره و فراگیر است». 34- از انس بن مالک از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که خداوند- عزّ و جلّ- فرمود: «امّتت پیوسته مى‏گویند: «ما کذا؟» این چیست.
تا اینکه مى‏گویند: هستى را خداوند آفریده است، خداوند را چه کسى آفریده است». 35- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «از بندگان مؤمنم، بندگانى هستند که کار دینشان جز با بى‏نیازى، فراخى و تندرستى راست نمى‏آید، پس آنان را با بى‏نیازى، فراخى و تندرستى مى‏آزمایم در نتیجه کار دینشان بر آن راست مى‏آید.
و از بندگان مؤمن من، بندگانى هستند که کار دینشان جز با تنگدستى، بینوایى و بیمارى در بدن راست نمى‏آید، پس آنان را با تنگدستى، بینوایى و بیمارى در بدن مى‏آزمایم، در نتیجه کار دینشان راست مى‏آید.
من نسبت به آنچه کار دین بندگان مؤمنم با آن راست مى‏آید، داناترم.
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 279
و کسانى از بندگان مؤمنم هستند که در عبادت من مى‏کوشند، و از خواب و از بستر لذّت‏بخش خویش بر مى‏خیزند و شبان را براى عبادت من کوشش مى‏کنند و خود را در عبادتم به زحمت مى‏اندازند، پس، از سر توجه و مهرى که به او دارم یک شب و دو شب پینکى را بر او چیره مى‏گردانم. و مى‏خوابد تا اینکه صبح شود. و در حالى بر مى‏خیزد که از خویش نفرت دارد، و بر خود عیب مى‏گیرد و اگر او را با عبادتم وامى‏گذاشتم، از آن عجب مى‏یافت و عجب به فتنه در اعمالش منجر مى‏شد، در نتیجه به سبب آن کارى انجام مى‏داد که به سبب عجب اعمالش و خشنودى از نفس خویش منجر به هلاکتش مى‏شد تا اینکه گمان مى‏برد که به منزلت «عابدین» نایل آمده است و در عبادتش از کوتاهى بسى فراتر رفته است و آن هنگام در حالى که گمان مى‏برد به من نزدیک مى‏شود، از من دور مى‏گردد.
عبادتگزاران بر کارهایى که براى رسیدن به پاداش من انجام مى‏دهند اعتماد نمى‏کنند و آنان اگر خویشتن و زندگانیشان را در انجام پرستش من به سختى مى‏افکندند به نسبت کرامتم و نعمت بهشتم و درجات بلندى که در نزد من است و آنان آن را مى‏طلبیدند، کوتاهى کرده و به کنه عبادتم نمى‏رسیدند، حال آنکه باید به رحمت من اعتماد و به فضل من خشنود و به حسن ظنّ خود نسبت به من باید دلشاد باشند که در این صورت رحمت من آنان را در بر مى‏گیرد و چون به خشنودى و آمرزش من نایل آیند، عفو من شامل حالشان مى‏شود که من خداوند رحمان و رحیم هستم و به این نام نامبردار شده‏ام. 36- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- مى‏فرماید: «ما مال را براى برپا داشتن نماز و پرداخت زکات فرو فرستاده (پدید آورده) ایم، و اگر فرزند آدم، یک وادى [پر از طلا و نقره‏] داشته باشد، دوست مى‏دارد، دو وادى داشته باشد و اگر دو وادى داشته باشد، دوست مى‏دارد، یکى دیگر به آنها ضمیمه گردد، شکم [و دهان‏] فرزند آدم را جز خاک پر نمى‏کند، آنگاه خداوند، روى رحمت به سوى کسى مى‏کند که او رو به سوى خداوند آورد». 37- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چون فرزند بنده‏اى بمیرد، خداوند متعال به فرشتگانش مى‏فرماید:
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 281
 «جان فرزند بنده‏ام را ستاندید؟».
عرض مى‏کنند: آرى. مى‏فرماید: میوه دلش را گرفتید؟ عرض مى‏کنند: آرى.
مى‏فرماید: «بنده‏ام، چه گفت؟» عرض مى‏کنند: حضرتت را سپاس گزارد و «إنا للَّه و إنّا إلیه راجعون» گفت.
خداوند متعال مى‏فرماید: در بهشت براى بنده‏ام خانه‏اى بسازید و آن را «بیت الحمد» بنامید. 38- از عبد اللَّه بن ابى طلحه از پدرش روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله در حالى که شادمانى در چهره مبارکش هویدا بود، روزى آمد و فرمود:
 «فرشته (جبرئیل) به نزد من آمد و گفت: اى محمد، آیا این تو را خشنود نمى‏کند که هیچ کس بر تو رحمت نمى‏فرستد مگر آنکه ده بار بر او رحمت مى‏فرستم و کسى به تو درود نمى‏گوید مگر آنکه ده بار بر او درود مى‏گویم». 39. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: جبرئیل، مهتر فرشتگان با من سخن گفت و گفت، خداوند، سرور مهتران- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «اللَّه» منم، معبود راستینى جز من نیست، هر آن کس به توحید اقرار کند، وارد حصن من شده است، کسى که وارد حصن من شود از عذاب من ایمن است. 40- از عبد اللَّه بن مسعود روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
 «من [حال و وضع‏] آخرین کسى را که از آتش جهنم نجات مى‏یابد و آخرین کسى که به بهشت در مى‏آید، مى‏دانم: مردى چهار دست و پا از آتش جهنم بیرون مى‏آید و خداوند متعال به او مى‏فرماید: «برو وارد بهشت شو. به بهشت مى‏آید، امّا برایش چنان وانمود مى‏شود که بهشت پر شده است. باز مى‏گردد و عرض مى‏کند:
پروردگارا، آن را پر یافتم.
خداوند متعال به او مى‏فرماید: «برو و وارد بهشت شو». باز به بهشت مى‏آید و برایش چنان وانمود مى‏شود که بهشت پر است. باز بر مى‏گردد و عرض مى‏کند:
پروردگارا، آن را پر یافتم؟
باز خداوند متعال به او مى‏فرماید: «برو و وارد بهشت شو. پس همانا تو [پاداشى‏] مانند دنیا و ده‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 283
برابر دیگر مانند آن خواهى داشت، یا- شک از راوى است- ده چند دنیا خواهى داشت. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: او عرض مى‏کند: [خداوندا] آیا مرا به ریشخند گرفته‏اى، در حالى که تو فرمانروایى [هیچ گاه چنین کارى نمى‏کنى‏]؟ راوى گفت:
چون به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نگریستم، دیدم که لبخندى زد و دندانهاى آسیاى آن حضرت آشکار شد و فرمود: گفته مى‏شود: «چنین کسى کم منزلت‏ترین بهشتیان است». 41- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «هر بنده‏اى که از من فرمان برد، به دیگرى‏اش نمى‏سپارم، و هر آن بنده‏اى که از فرمان من سرباز زند، او را به خودش وامى‏گذارم، آنگاه باکى ندارم که در کدامین وادى هلاک مى‏گردد. 42- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «هر بنده‏اى از بندگانم که جهت مجاهدت در راه من و کسب خشنودیهایم، از خانه بیرون رود، برایش تضمین مى‏کنم که او را برگردانم، اگر بازش گردانم، با پاداش و غنیمتى است که بدان رسیده است و اگر روحش را قبض کنم، او را مى‏بخشم و مورد رحمت قرار مى‏دهم و وارد بهشتش مى‏سازم». 43- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال روز قیامت مى‏فرماید:
 «کجایند، آنان که براى شکوه من همدیگر را دوست مى‏داشتند، امروز آنان را در پرتو خویش مى‏گیرم، روزى که پرتو و سایه‏اى جز پرتو و سایه [رحمت‏] من وجود ندارد». 44- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: فرشتگان روح مردى از پیشینیانتان را قبض کردند و گفتند: آیا هیچ کار نیکى انجام داده‏اى؟ گفت: خیر. گفتند: به یاد آر. گفت:
به مردم قرض مى‏دادم و به پسرانم دستور مى‏دادم به آنان که بى‏چیزند، مهلت دهند و از توانگران درگذرند. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال فرمود: «از او درگذرید». 45- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «از میان پیشینیانتان مردى بود که در بدنش زخمى داشت،
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 285
بسیار بى‏قرارى کرد، آنگاه چاقویى برداشت و با آن دستش را برید و خون بند نیامد تا آنکه مرد؛ خداوند متعال فرمود: «بنده‏ام در باره خودش از من پیشى گرفت (پیش از تقدیر من خود را به هلاکت افگند) بهشت را بر او حرام گرداندم». 46- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: وقتى بهشتیان وارد بهشت شوند- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود- خداوند- تبارک و تعالى مى‏فرماید:
 «آیا مى‏خواهید چیزى برایتان بیفزایم؟» عرض مى‏کنند: آیا ما را روسپید نساختى؟ آیا ما را وارد بهشت نکردى؟
... و آیا ما را از آتش رهایى نبخشیدى؟
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: پرده از میان برداشته مى‏شود، چیزى دوست داشتنى‏تر از نظر به سوى پروردگارشان- عزّ و جلّ- به آنان داده نمى‏شود.». 47- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى لحظه‏اى در نزد عالمى نمى‏نشیند مگر آنکه خداوند متعال او را ندا مى‏دهد:
 «در نزد دوستدار من نشستى، سوگند به عزّت و جلال من تو را با او در بهشت سکونت خواهم داد و باکى ندارم». 48- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال زبان را به گونه‏اى عذاب مى‏کند که هیچ یک از اعضاى بدن را چنان عذاب نمى‏کند و زبان مى‏گوید: پروردگارا، مرا چنان عذاب کردى که هیچ چیز دیگرى را چنان عذاب نکردى؟ خداوند متعال مى‏فرماید: «از تو سخنى صادر شد که به شرق و غرب زمین رسید و به موجب آن خون حرام ریخته، مال حرام به تاراج رفته و به حرام هتک حرمت شرمگاه حرام شده است. سوگند به عزّت من تو را چنان عذاب مى‏کنم که هیچ یک از اعضاى بدن را به چنان عذابى دچار نمى‏سازم».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 287
49- از عایشه روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله بسیار مى‏گفت:
 «سبحان اللَّه و بحمده ...» عرض کردم، اى رسول خدا (ص) مى‏بینم که بسیار «سبحان اللَّه ... مى‏گویى. فرمود: پروردگارم به من خبر داده که به زودى در امّتم نشانه‏اى مى‏بینم، پس چون آن را دیدم، گفتن «سبحان اللَّه ...» را بیشتر کنم، هم اکنون، آن را دیده‏ام: آن نشانه «إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ ...» است.
 (در باره این حدیث قدسى این توضیح لازم است که منظور در آمدن فوج فوج مردم در دین خدا بود که نشانه وفات آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله مقرر شده بود). 50- از ابى سعید خدرى روایت شده است، که خود حاضر بود که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «بنده‏ام راست گفت:
معبود راستینى جز من نیست، و من خداوند اکبرم» و چون بنده بگوید: «لا إله إلّا اللَّه وحده». مى‏فرماید: «بنده‏ام راست گفت، معبود راستینى جز من که تنهایم، نیست.
و چون بگوید: «لا إله إلّا اللَّه وحده لا شریک له». مى‏فرماید: بنده‏ام راست گفت. معبود راستینى جز من که در این صفت تنهایم و شریکى ندارم، نیست».
و چون بگوید: «لا إله إلّا اللَّه، له الملک و له الحمد».
مى‏فرماید: «بنده‏ام راست گفت. معبود راستینى جز من نیست، فرمانروایى و ستایش مراست. و چون بگوید: «لا إله إلّا اللَّه، و لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه».
مى‏فرماید: بنده‏ام راست گفت، معبود راستینى جز من نیست و هیچ توان و قدرتى جز به توفیق من وجود ندارد. 51- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- مى‏فرماید: «بنده راستین من کسى است که مرا یاد کند، حتى اگر [در جنگ‏] با دلاورى همچون خود رو به رو باشد». 52- از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله به روایت از پروردگارش- تبارک و تعالى- روایت شده است. فرمود:
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 289
خداوند متعال نیکى‏ها و بدى‏ها را مرقوم داشت، سپس این امر را بیان نمود:
 «اگر کسى تصمیم گرفت، کار نیکى انجام دهد و آن را انجام نداد، خداوند- تبارک و تعالى- آن را به نزد خویش یک نیکویى کامل مى‏نویسد، و اگر تصمیم انجام آن را گرفت و آن را انجام داد، خداوند متعال آن را ده نیکویى تا هفتصد برابر تا برابرهاى بسیار مى‏نویسد.
اگر تصمیم گرفت کارى بد انجام دهد و آن را انجام نداد، خداوند آن را یک نیکى کامل مى‏نویسد و اگر بدان مصمّم گشت و انجامش داد، خداوند متعال آن را یک بدى مى‏نویسد. 53- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید «نماز را بین خویش و بنده‏ام به دو نیمه تقسیم کردم و بنده‏ام راست آنچه بخواهد». پس چون بنده بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ».
خداوند متعال مى‏فرماید: «بنده‏ام مرا ستایش گفت».
و چون بگوید: «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ».
خداوند متعال مى‏فرماید: بنده‏ام مرا ثنا گفت». و چون بگوید: «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» خداوند متعال مى‏فرماید: «بنده‏ام مرا تمجید کرد».
و چون بگوید: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» خداوند متعال مى‏فرماید: «این بین من و بنده‏ام است و بنده‏ام راست آنچه خواست. و چون بگوید: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ،  صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَا الضَّالِّینَ» خداوند متعال مى‏فرماید: «همین بنده‏ام راست و بنده‏ام راست آنچه خواست». 54- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: دستور داده مى‏شود اشخاصى به جهنم رانده شوند و خداوند متعال- جلّ جلاله- به نگهبان جهنم مى‏گوید:
 «به آتش بگو پاهایشان را مسوزان، چون براى رفتن به مساجد گام بر مى‏داشتند.
شرمگاهانشان را مسوزان، وضو را بطور کامل مى‏گرفتند، دستانشان را مسوزان آنها
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 291
را براى دعا بلند مى‏کردند، زبانهایشان را مسوزان، زیرا بسیار قرآن را تلاوت مى‏کردند.
فرمود: نگهبان جهنم به آنان مى‏گوید: چه حالى داشتید؟
مى‏گویند: ما در دنیا براى غیر خدا کار مى‏کردیم، به ما گفته شد، پاداشتان را از کسى که براى او عمل مى‏کردید بگیرید». 55- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «فرزند آدم به من دروغ بست در حالى که این کار او را روا نبود. و دشنامم داد. در حالى که این کار نیز او را روا نبود، امّا دروغ بستنش به من این گفته‏اش است که مى‏گوید: خداوند مرا چنان که پدید آورد دگر بار برنمى‏گرداند. در حالى که آفرینش اولیّه بر من آسانتر از بازگرداندنش نیست. اما دشنام دادنش به من، این گفته‏اش است که مى‏گوید: خداوند فرزند برگرفت حال آنکه من یگانه بى‏نیازم. نه کسى را مى‏زایم و نه از کسى زاده شده‏ام و هرگز مرا همتایى نیست». 56- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «فرشتگان در پى همدیگر مى‏آیند، فرشتگانى به شب و فرشتگانى به روز و به هنگام نماز صبح و نماز عصر گرد هم مى‏آیند، آنگاه فرشتگانى که در میان شما بودند، عروج مى‏کنند و خداوند متعال- که از آنان و همگان داناتر است- از آنان مى‏پرسد: و مى‏فرماید: «بندگانم را در چه حالى ترک گفتید؟» عرض مى‏کنند؛ در حالى ترکشان گفتیم که نماز مى‏گزاردند و در حالى به نزدشان رفتیم که نماز مى‏گزاردند. 57- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «فرزند آدم از [چند و چون‏] همه کارهایش آگاه است، مگر روزه، آن براى من است و من پاداش آن را مى‏دهم، روزه [در برابر آتش جهنم مانند] سپرى است. پس اگر کسى از شما روزه باشد، نباید دشنام بدهد و فریاد برآورد. پس اگر کسى به او دشنام داد و یا با او دعوى کرد. باید بگوید: من روزه‏ام، من روزه‏ام. سوگند به ذاتى که جان محمّد در دست قدرت اوست، بوى دهان روزه‏دار در نزد خداوند از بوى مشک خوش‏تر است. روزه‏دار، از دو شادى برخوردار مى‏شود، چون روزه بگشاید، به گشودن روزه خشنود مى‏شود
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 293
و چون به لقاى پروردگارش رسد، به موجب روزه‏اى که گرفته است شاد مى‏شود». 58- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «کبریا و عظمت ویژه و مخصوص من است. هر آن کس که در یکى از آنها با من به منازعه برخیزد، او را به آتش خواهم افکند». 59- از عیاض روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روزى در خطبه‏اش فرمود: بدانید، پروردگارم به من فرمان داد، آنچه را که امروز به من آموخت و شما از آن ناآگاهید، به شما بیاموزم:
 «هر مالى را که به بنده‏اى بدهم، حلال است، من همه بندگانم را حنیف آفریدم، و همانا شیطانها به سراغشان آمدند و آنان را از دینشان به سبکبارى واداشت و آنچه را برایشان حلال قرار دادم، برایشان حرام کردند و به آنان فرمان دادند، چیزى را که هرگز دلیلى به آنان نازل نکرده‏ام، براى من شریک آرند.
خداوند متعال به زمینیان نظر انداخت و از عرب و عجمشان خشمگین شد، مگر باقى ماندگانى از اهل کتاب (که به آیینشان متمسک بودند) و فرمود: «جز این نیست که تو را برانگیختم تا تو را بیازمایم و نیز دیگران را بواسطه تو مورد آزمون قرار دهم و کتابى بر تو فرو فرستادم که آب آن را نمى‏شوید (یعنى در سینه‏ها محفوظ است و به خواب و بیدارى آن را مى‏خوانى).
و خداوند متعال به من فرمان داد که قریش را بسوزانم، عرض کردم، پروردگارا، در این صورت سرم را مانند نان مى‏شکنند.
فرمود: چنان که تو را اخراج کردند، اخراجشان کن. و با آنان بجنگ، من تو را یارى مى‏کنم و هزینه کن، من عنقریب به تو مى‏بخشم، لشکرى بفرست، ما پنج لشکر، همچون آن مى‏فرستیم و همراه کسى که از تو فرمان مى‏برد با آن که از تو سرپیچى مى‏کند پیکار کن. فرمود: اهل بهشت سه گروهند: قدرتمند دادگر، بخشنده‏اى که به پاداش خداوند چشم دوخته است و شخصى که مهربان و دلسوز نسبت به هر خویشاوند و مسلمانى است و شخصى که پرهیزگار و عفت پیشه عائله‏مند است.
و جهنّمیان پنج گروهند: ناتوانى که بى‏خرد است، همانان که در میان شما پیرو هستند. اهل و مالى نمى‏خواهند. و خیانتکارى که هیچ طمعى از او آشکار نمى‏شود، حتى طمع ناپیدا، مگر به خیانت وادارش مى‏کند. و شخصى که صبح و شام خود را با خیانت به دیگران آغاز مى‏کند».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 295
بخل یا کذب و فحّاشى را نیز ذکر نمود. 60- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: « (لا إله إلّا اللَّه) نام من است، اگر کسى آن را با دلى مخلص بگوید، وارد «حصن» من مى‏شود و کسى که وارد «حصن» من شود از عذابم در امان است». 61- از حضرت على بن حسین، علیهما السّلام، روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله اسیرى یهودى را به پیش خواند و به حضرت على، علیه السّلام، فرمان داد که گردنش را بزند، جبرئیل بر آن حضرت نازل شده و گفت: اى محمّد، پروردگارت به تو سلام مى‏فرستد و مى‏فرماید:
 «او را مکش، چون که از اخلاقى نیکو برخوردار بوده و در میان قومش با سخاوت بود».
و شخص یهودى مسلمان شد. و حدیث طولانى است. 62- از امیر مؤمنان، علیه السّلام، روایت شده است که پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله از پروردگارش در شب معراج پرسید. پروردگارا، کدامین اعمال برتر است؟
خداوند متعال فرمود: «در نزد من چیزى برتر از توکّل بر من و خشنود بودن بدان چه بهره‏مند ساخته‏ام، نیست». 63- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال- تبارک و تعالى- به کم عذاب بیننده‏ترین جهنّمیان مى‏فرماید: «اگر دنیا و ما فیها را داشتى، آیا تاوانش مى‏دادى؟». عرض مى‏کند: آرى.
مى‏فرماید: «در حالى که در صلب آدم بودى، کمتر از این از تو خواستم: اینکه شرک نیارى- به گمانم گفت: و تو را به آتش در نیارم- و تو از هر کارى سرباز زدى جز شرک.
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 297
64- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «اگر به زمین جز یک مؤمن نبود، با او از [پرستش‏] همه آفریدگانم، بى‏نیاز مى‏شدم (منظور آبى از آب تکان نمى‏خورد، و إلّا خداوند بى‏نیاز مطلق است) و براى او از ایمانش أنسى قرار مى‏دادم که با آن [ایمان‏] نیازش به کسى نیفتد». 65- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «در هیچ یک از کارهایم تردّدى همچون تردّدم در مورد مرگ بنده مؤمنم براى من حاصل نشده است. من دیدارش را دوست مى‏دارم و او مرگ را ناپسند مى‏شمارد پس مرگ را از او برمى‏گردانم و او مرا مى‏خواند و من اجابتش مى‏کنم، او از من مى‏خواهد، من عنایتش مى‏کنم و اگر در دنیا جز یکى از بندگانم مؤمن نمى‏بود با او از [پرستش‏] همه آفریدگانم بى‏نیاز مى‏گشتم، و از ایمانش انسى براى او مى‏گذاشتم که آرزوى کسى به دلش نمى‏افتاد». 66- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: بنده‏اى از بندگان خداوند عرض کرد: «اى پروردگار من، ستایش تو راست، چنان که شایسته جلال ذات و سلطه وسیع توست». این گفتار بر دو فرشته دشوار آمد. و ندانستند چگونه بنویسندش. راه آسمان در پیش گرفتند و عرض کردند: اى پروردگار ما، بنده‏ات سخنى گفت که نمى‏دانیم، چگونه آن را بنویسم؟
خداوند- عزّ و جلّ- حال آنکه آگاه‏تر از آنچه بود که بنده‏اش گفت- فرمود:
 «بنده‏ام چه گفت؟».
عرض کردند: پروردگارا، او گفت: پروردگارا، ستایش تو راست، چنان که شایسته شکوه ذات و قدرت فراگیر توست».
خداوند متعال فرمود: «آن را چنان که بنده‏ام گفت بنویسید تا اینکه به لقاى من آید تا آنگاه او را به آن گفتار پاداش دهم».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 299
67- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «هر گاه یار محبوب بنده مؤمنم را قبض روح کنم [و از دنیا ببرم‏] براى رضاى خدا صبر کند پاداشى جز بهشت ندارد». 68- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «هیچ آفریده‏اى نیست که به آفریده‏اى دیگر به جاى من پناه جوید، مگر آنکه در آسمانها و زمین عرصه را براو تنگ کنم، آنگاه اگر از من بخواهد، نمى‏دهم، اگر مرا بخواند، اجابت نمى‏کنم.
و هیچ آفریده‏اى نیست که به من پناه جوید، نه به کسى از آفریدگانم، مگر آنکه آسمانها و زمین [به حکم من‏] روزى‏اش را تضمین مى‏کنند، و اگر مرا بخواند، اجابت مى‏کنم». 69- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «جهادگر در راه من، از سوى من پیمانى دارد. اگر جانش را بازستانم، بهشت را به او میراث دهم و اگر او را بازگردانم با پاداش و غنیمت باز مى‏گردانم». 70- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: وقتى روز قیامت فرا رسد، خداوند متعال به اقوامى که اعمالشان در زندگانى دنیا بد بوده است، فرمان مى‏دهد که به جهنّم درآیند و آنان مى‏گویند: پروردگارا، چگونه ما را به آتش در مى‏آورى، حال آنکه ما در زندگانى دنیا تو را به یگانگى باور داشتیم ... تا اینکه فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید:
 «اى فرشتگان من، قسم به عزّت و شکوهم، هیچ آفریده‏اى دوست داشتنى‏تر از کسى که به یگانگى‏ام و اینکه معبود راستینى جز من نیست، اقرار کند، نیافریده‏ام. و بر من حقّ است که یگانه‏پرستان را به آتش درنیارم، بندگان مرا به بهشت درآورید». 71. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- جلّ جلاله- مى‏فرماید: «اگر کسى یکى از اولیاى مرا خوار بدارد، بى‏گمان جهت جنگ با من آماده شده است، بنده‏ام با چیزى دوست‏داشتنى‏تر از آنچه که براو واجب کرده‏ام، به من نزدیکى نجسته است، او با مستحبّات به من نزدیک مى‏شود تا اینکه دوستش مى‏دارم، پس اگر دوستش داشتم، شنوایى‏اش مى‏شوم که با آن مى‏شنود، بینایى‏اش که با آن مى‏بیند، زبانش که با آن سخن مى‏گوید. دستش‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 301
که با آن مى‏گیرد، اگر مرا بخواند، اجابتش مى‏کنم، اگر از من بخواهد، عنایتش مى‏کنم، در هیچ کارى از کارهایم همچون تردّدم در مورد مرگ بنده مؤمنم تردّد نداشته‏ام، او مرگ را ناپسند مى‏شمارد و من به ناپسند انگاشتن او ناخشنودم». 72- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله از جبرئیل از خداوند متعال روایت شده است که فرمود: «اگر کسى یکى از اولیاى مرا خوار دارد، به جنگ و پیکار با من برخاسته است. در هیچ یک از کارهایم، همچون تردّدم در قبض روح مؤمن، تردّد نداشته‏ام. او مرگ را ناپسند مى‏دارد، من از ناپسند داشتنش ناخشنودم و مرا از آن گریزى نیست. و هیچ بنده‏اى با چیزى همانند آنچه که براو واجب کرده‏ام به من نزدیکى نمى‏جوید و بنده‏ام پیوسته براى من [عبادات‏] مستحبّى انجام مى‏دهد تا اینکه دوستش مى‏دارم، و هر آن کس که دوستش بدارم گوش و چشم و دست و مؤیّداش مى‏شوم، چون مرا به دعا خواند، اجابتش مى‏کنم، اگر از من چیزى بخواهد، عنایتش مى‏کنم. از بندگان مؤمنم کسى هست که بابى از عبادت را مى‏طلبد، و من او را از آن باز مى‏دارم که نشاید عجب در او نفوذ کند و او را به تباهى کشد.
و همانا از بندگان مؤمنم کسى هست که ایمانش جز با فقر به صلاح نمى‏آید، و اگر بى‏نیازش سازم، او را به تباهى مى‏کشد.
و از میان بندگان مؤمنم کسى هست که ایمانش جز با بى‏نیازى به صلاح نمى‏آید و اگر نیازمندش سازم، او را به تباهى مى‏کشد. و همانا از میان بندگان مؤمنم کسى هست که ایمانش جز با بیمارى به صلاح نمى‏آید و اگر تندرستش کنم، او را به تباهى مى‏کشد.
و همانا از میان بندگان مؤمنم کسى هست که ایمانش جز با تندرستى به صلاح نمى‏آید و اگر بیمارش کنم، او را به تباهى مى‏کشد. من با آگاهى‏اى که به دلهاشان دارم کار بندگانم را تدبیر مى‏کنم، که من داناى آگاه هستم.» 73- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- را فرشتگانى سیّار افزون بر فرشتگان نگهبان است که در پى مجالس ذکر هستند، و هر گاه مجلس ذکرى بینند، با آنان مى‏نشینند و برخى از آنان برخى دیگر را با بالهایشان دور مى‏کنند تا اینکه ما بین آنان و آسمان دنیا پر مى‏شود. چون پراکنده گردند، عروج کرده به آسمان بالا مى‏روند.
فرمود: خداوند متعال- در حالى که از حالشان داناتر است- از آنان مى‏پرسد:
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 303
 «از کجا آمده‏اید؟» عرض مى‏کنند: از نزد آن دسته از بندگانت در زمین مى‏آییم که تو را به پاکى و بزرگى و یگانگى یاد مى‏کنند و ستایشت مى‏کنند و از تو نیاز مى‏خواهند. فرمود: «از من چه مى‏خواهند». عرض مى‏کنند: بهشتت را از تو مى‏خواهند». فرمود: «آیا بهشتم را دیده‏اند؟». عرض مى‏کنند: پروردگارا، خیر.
فرمود: «چگونه است، اگر بهشتم را مى‏دیدند». عرض مى‏کنند: و از تو پناه مى‏جویند. فرمود: «از چه چیز به من پناه مى‏جویند». عرض مى‏کنند: «پروردگارا از جهنّمت» فرمود: «آیا جهنّم مرا دیده‏اند؟» عرض مى‏کنند: خیر. فرمود: «چگونه است اگر جهنّم مرا ببینند». عرض کردند: و از تو آمرزش مى‏طلبند. فرمود: آنان را آمرزیدم، خواسته‏شان را روا داشتم و از آنچه پناه مى‏خواستند پناهشان دادم.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: عرض مى‏کنند: پروردگارا در میان آنان فلانى قرار دارد که بنده‏اى بسیار خطاکار است از راه مى‏گذشت که در کنارشان نشست. فرمود: مى‏فرماید:
 «او را نیز آمرزیدم، آنان گروهى هستند که همنشینشان نگون بخت نمى‏شود». 74- از پیامبر اکرم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که خداوند متعال مى‏فرماید: «اگر کسى با این بینش که من زیان و نفع مى‏رسانم، مرا به دعا خواند، خواسته‏اش را روا مى‏دارم». 75- از ابو ذر غفارى روایت شده است که گفت: شنیدم: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- عزّ و جلّ- مى‏فرماید: «اگر کسى کار نیکى انجام دهد، مانند آن ده برابر خواهد داشت و هر آن کس مرتکب کار زشتى شود، پاداش بدى، بدى‏اى مانند آن است، یا چیزى از آن را مى‏بخشایم. و اگر کسى یک وجب به من نزدیک شود، یک ذراع به او نزدیک مى‏شوم، و اگر کسى یک ذراع به من نزدیک شود، من به اندازه فاصله بین دو دست باز به او نزدیک مى‏شوم. اگر کسى آهسته رو به سوى من نهد، رحمت من شتابان شامل او مى‏شود. و اگر کسى در حالى به دیدار من آید که به پرى زمین گناه همراه داشته باشد، امّا چیزى را شریک من نگرداند، در حالى به دیدارش مى‏روم که برابر با گناهش آمرزش به او ارزانى مى‏دارم.»
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 305
76- از ابى جندب روایت شده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: که شخصى گفت: سوگند به خداوند، خدا فلانى را نمى‏آمرزد و خداوند متعال فرمود:
 «چه کسى است، در مورد اینکه فلانى را بیامرزم بر من حکم مى‏کند (به من سوگند یاد مى‏کند)، من فلانى را آمرزیدم و عمل تو را از بین بردم». 77- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند مى‏فرماید: «اگر کسى با کسى از دوستان من دشمنى ورزد، چنان است که با او اعلام جنگ کرده‏ام. و بنده‏ام با چیزى دوست داشتنى‏تر از آنچه که براو واجب گردانده‏ام، به من نزدیکى نجست و بنده‏ام پیوسته با نوافل به من نزدیک مى‏شود تا اینکه دوستش مى‏دارم، پس وقتى دوستش بدارم، گوش او مى‏شوم که با آن مى‏شنود و چشمش که با آن مى‏بیند و دستش که با آن مى‏گیرد و پایش که با آن راه مى‏رود و اگر چیزى از من بخواهد، به او عنایت مى‏کنم و اگر از من پناه جوید، پناهش مى‏دهم». 78- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «اگر کسى به قضاى من خشنود نبوده و به قدر من ایمان نداشته باشد باید در جستجوى معبودى غیر از من باشد». 79- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چون یتیمى گریه کند، به جهت گریه‏اش عرش مى‏لرزد و خداوند متعال مى‏فرماید:
 «چه کسى، آن بنده‏ام را که پدر و مادرش را در خردسالى‏اش از او گرفته‏ام به گریه آورده است. پس سوگند به عزّت و شکوه من، هیچ کس او را آرام نمى‏کند مگر آنکه بهشت براو لازم مى‏گردد». 80- از حضرت ابى عبد اللَّه، علیه السّلام، روایت شده است که گفت: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله وارد مسجدى شد که کسانى از یارانش در آن بودند و فرمود: آیا مى‏دانید پروردگارتان چه فرمود؟ عرض کردند: خدا و رسولش داناترند.
فرمود: پروردگارتان مى‏فرماید: «هر کس این نمازهاى پنجگانه را در وقتشان بگزارد و به آنها پایبند باشد روز قیامت‏
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 307
مرا در حالى دیدار مى‏کند که به نزد من پیمانى دارد که به موجب آن پیمان وارد بهشتش مى‏سازم. و هر آن کس که آنها را در وقتشان نگزارد و به آنها پایبند نباشد، این اختیار به دست من است که اگر بخواهم عذابش مى‏کنم و اگر بخواهم او را مى‏آمرزم». 81- از عبد اللَّه بن مرّه از مسروق روایت شده است که گفت: پیرامون این آیه از عبد اللَّه پرسش کردیم: «آنان را که در راه خدا کشته شده‏اند، مرده مپندار، بلکه زنده‏اند و به نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند». [آل عمران، 169] گفت: من نیز در باره آن آیه از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله پرسش کردم و فرمود: جانهایشان در دل پرنده‏اى سبز است که چراغهایى آویخته به عرش دارند. هر گاه که بخواهد، از بهشت بهره‏مند مى‏گردد، آنگاه به سوى آن چراغها مأوى مى‏گیرد.
پروردگارشان به ناگهان به نزدشان آید و مى‏فرماید: «آیا چیزى مى‏خواهید؟» عرض کنند: «چه چیزى مى‏خواهیم حال آنکه هر گاه که بخواهیم از بهشت بهره بر مى‏گیریم.
سه بار این امر را انجام مى‏دهد. و چون بدانند تا زمانى که چیزى نخواسته‏اند، رها نمى‏شوند، عرض کنند: پروردگارا مى‏خواهیم که جانهامان را به بدنهایمان بازگردانى، تا اینکه بارى دیگر در راه تو کشته شویم.
وقتى خداوند متعال مى‏بیند که حاجتى ندارند، رها کرده مى‏شوند». 82- از معاذ بن جبل روایت شده است که گفت شنیدم: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مى‏فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- فرمود: «محبت من در باره کسانى که به خاطر [خشنودى‏] من همدیگر را دوست بدارند، و به خاطر من با همدیگر دیدار کنند و به خاطر من دور همدیگر بنشینند و به خاطر من به همدیگر بذل و بخشش کنند، ضرورى است». 83- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «اى آدم». عرض مى‏کند، لبیک و سعدیک، پروردگارا نیکى به دست توست.
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 309
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «دوزخیانى را که به جهنم مى‏روند، جدا کن». عرض مى‏کند: دوزخیان چه کسانى هستند.
مى‏فرماید: «از هر هزار نفر، نهصد و نود و نه نفر».
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: این زمانى است که (از عظمت آن روز) بچه پیر مى‏شود «و هر زن حامله‏اى وضع حمل مى‏کند و مردمان را مست مى‏بینى، حال آنکه (در حقیقت) مست نیستند، بلکه عذاب الهى بس سخت است». [حج، 2] راوى گفت: این فرموده بر یاران آن حضرت سخت آمد.
عرض کردند: اى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله، آن شخص کدامیک از ماست؟ آنگاه آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «بشارت بر شما باد، چون که از یأجوج و مأجوج هزار نفر و از شما یک نفر از هزار نفر (دوزخى) است.
فرمود: سوگند به کسى که جان من در دست (قدرت) اوست، امیدوارم که شما (امت محمّدى) یک چهارم بهشتیان را تشکیل دهید.
آنگاه خداوند را سپاس گفته و او را به بزرگى یاد کردیم.
سپس فرمود: سوگند به ذاتى که جان من به دست (قدرت) اوست، من امیدوارم که شما (امت محمّدى) یک سوم بهشتیان را تشکیل دهید.
آنگاه خداوند را سپاس گفته و او را به بزرگى یاد کردیم.
آنگاه فرمود: سوگند به ذاتى که جان من به دست (قدرت) اوست، من امیدوارم که شما (امّت محمّدى) نصف بهشتیان را تشکیل دهید.
همانا وصف شما در میان امتها همچون وصف یک موى سپید در پوست گاو سیاهى است و یا همچون «رقم» نمایان در بازوى حیوان است. 84- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند- تبارک و تعالى- مى‏فرماید: «اى فرزند آدم، ببخش، من نیز به تو مى‏بخشم». 85- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «اى فرزند آدم، هر چه از من خواستى و از من امید داشتى، آنچه را که از جانب تو بوده مى‏بخشم و باکى ندارم. اى فرزند آدم، اگر گناهانت به ابرهاى آسمان برسد، آنگاه از من آمرزش بخواهى، تو را مى‏آمرزم.
اى فرزند آدم، اگر به اندازه پهناى زمین خطا در میان آرى آنگاه بى‏آنکه چیزى را با من شریک سازى، به دیدار من آیى، با آمرزشى همسنگ آن به دیدار تو مى‏آیم.
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 311
86- از نعیم بن همّاز روایت شده است که گفت: شنیدم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مى‏فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید:
 «اى فرزند آدم، در آغاز روز دست بخشش مرا با گزاردن چهار رکعت نماز باز گذار، در آخر روز من تو را کفایت مى‏کنم». 87- از انس بن مالک روایت شده است که گفت: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
روز قیامت نعمت یافته‏ترین اهل دنیا از دوزخیان آورده مى‏شود و چنان که باید در آتش انداخته مى‏شود، آنگاه به او گویند: «اى فرزند آدم، آیا اصلا رنگ خیر و خوشى به خود دیده‏اى؟ و هیچ نعمت یافته‏اى؟» او مى‏گوید: پروردگارا، خیر.
و رنج دیده‏ترین مردمان دنیا از بهشتیان آورده مى‏شود و چنان که باید او را به بهشت درآورند و به او گویند: «اى فرزند آدم، آیا هرگز رنج و گزندى به خود دیده‏اى؟ آیا اصلا سختى‏اى متوجّه تو شده است.
مى‏گوید: پروردگارا، خیر. هرگز گزندى به من نرسیده و سختى‏اى به خود ندیده‏ام». 88- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال به بهشتیان مى‏فرماید: «اى بهشتیان» عرض مى‏کنند: اى پروردگار ما، لبیک و سعدیک. و نیکى در دست توست.
مى‏فرماید: «آیا راضى شدید؟». عرض مى‏کنند: «ما را چه شده است که راضى نباشیم، حال آنکه چیزى به ما عنایت کرده‏اى که به کسى از آفریدگانت عنایت ننموده‏اى». مى‏فرماید: آیا بهتر از آن به شما ندهم؟» عرض مى‏کنند:
پروردگارا چه چیزى بهتر از این است؟
مى‏فرماید: «خشنودى خویش بر شما لازم مى‏گردانم و پس از آن هرگز بر شما خشمگین نمى‏شوم». 89- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال هر گاه ببیند که اهل محلى در گناه زیاده‏روى مى‏کنند،
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 313
و در میان آنان سه تن از مؤمنان باشد، خداوند- جلّ جلاله- آنان را ندا مى‏زند:
 «اى سرباز زنندگان از فرمان من، اگر کسانى از مؤمنین که به جهت جلال من همدیگر را دوست مى‏دارند و با نماز زمین و مساجد مرا آباد و با رونق مى‏سازند، و از روى بیم من سحرگاهان آمرزش مى‏خواهند، نبودند، عذابم را فرو مى‏فرستادم، آنگاه باکى نداشتم». 90- رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند متعال مى‏فرماید: «اى فرزند آدم، همه شما گمراهید، جز کسى که من هدایتش کنم، همه شما فقیرید جز کسى که من بى‏نیازش کنم و همه شما هلاک مى‏شوید جز کسى که من نجاتش دهم، پس از من بخواهید، شما را کفایت مى‏کنم و به راه راست هدایتتان مى‏کنم.
همانا از میان بندگان مؤمنم کسى هست که جز تنگدستى کارش را به صلاح نمى‏آورد، و اگر او را بى‏نیاز گردانم، به فسادش مى‏افکند.
و همانا از بندگانم کسى هست که جز تندرستى کارش را به صلاح نمى‏آورد و اگر او را بیمار کنم، او را به فساد مى‏افکند.
و همانا از بندگانم کسى هست که در عبادت من و شب‏زنده‏دارى مى‏کوشد و به رحمتى از جانب خویش پینکى‏اى براو غالب مى‏کنم، که باید بخوابد تا اینکه صبح فرا رسد و زمانى که باید برخیزد، با خویش دشمن بر مى‏خیزد و اگر او و خواسته‏اش را رها مى‏کردم به موجب عملش گرفتار عجب مى‏شد، آنگاه عجبش موجب هلاکتش و خشنودى‏اش از خویش مى‏شود و گمان مى‏کند که به درجه «عابدان» رسیده است و به کوشش خویش از حدّ مقصرین تجاوز مى‏کند، و با آن با این گمان که به من نزدیک مى‏شود، از من دور مى‏گردد. آرى عاملان بر اعمال خویش اگر چه نیک باشد، اعتماد نمى‏کنند، و گناهکاران از آمرزش گناهانشان از جانب من ناامید نمى‏شوند اگر چه بسیار باشد، بلکه باید به رحمت من چنگ زنند و به فضل من باید امید داشته باشند و به حسن نظر من مطمئن باشند. این اختیار به دست من است. من امور بندگانم را بر اساس آنچه به صلاحشان است، تدبیر مى‏کنم و من نسبت به آنان باریک‏بین و آگاهم.» 91- روایت شده است که پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله این فرموده خداوند متعال- عزّ و جلّ- در مورد ابراهیم را تلاوت نمود:
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 315
 «پروردگارا آنان بسیارى از مردم را به گمراهى افکندند، پس هر آن کس که از من پیروى کند، از من است» [ابراهیم، 26] و نیز عیسى علیه السّلام عرض کرد: «اگر عذابشان دهى، آنان بندگان تواند و اگر بیامرزیشان، همانا تو پیروزمند حکیمى». [مائده، 118]. دستان خویش را بلند نمود و عرض کرد: «خداوندا امّت من، امّت من. و گریه سر داد. خداوند- عزّ و جلّ- فرمود:
 «اى جبریل، به نزد محمّد صلّى اللَّه علیه و آله برو- در حالى که پروردگارت داناتر است- و از او بپرس چه چیز مى‏گریاندت؟».
جبریل، علیه الصلاة و السّلام، به نزد او آمد و حکایت را پرسید، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله او را به گفته‏اش خبر داد- در حالى که او داناتر است- و خداوند متعال فرمود: «اى جبریل به نزد محمّد صلّى اللَّه علیه و آله برو و بگو: بى‏گمان ما در مورد امتت تو را خشنود مى‏سازیم و تو را نگران نمى‏کنیم». 92- از حضرت امیر مؤمنان، علیه السّلام، روایت شده است که گفت: شنیدم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مى‏فرمود: خداوند متعال به داود وحى نمود: «اى داود، بنده به روز قیامت با نیکى به نزد من مى‏آید و من به موجب آن حکم مى‏کنم که به بهشت رود».
داود عرض کرد: پروردگارا، کدام بنده است که در روز قیامت نیکى به نزدت مى‏آورد و به موجب آن حکم مى‏کنى که به بهشت رود؟
فرمود: «بنده مؤمنى که در رفع نیاز برادر مسلمانش تلاش کرده باشد و دوست بدارد، نیازش برآورده گردد، چه برآورده شود یا نشود». 93- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده است که فرمود: خداوند متعال به داود وحى نمود: «اى داود، چنان که آفتاب از کسى که در پرتو آن بنشیند کم نمى‏آید، همچنین رحمت من بر کسى که مشمول آن قرار گیرد، کم نمى‏شود. و چنان که فال بد به کسى که فال بد نمى‏گیرد، زیانى نمى‏رساند، همچنین فال بدگیران از فتنه نجات پیدا نمى‏کنند، و همانا نزدیکترین مردم در روز قیامت به من فروتنان هستند و همچنین دورترین مردم از من در روز قیامت متکبّران هستند».
                        پیام پیامبر، ترجمه‏فارسى، ص: 317
94- روایت شده است که جبریل (ع) به نزد پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله آمد و گفت:
 «اى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله این خدیجه است که آمده و ظرفى با خود دارد که در آن، گوشت یا غذا یا شرابى است (شک از راوى است)، پس چون به نزد تو آید، از جانب پروردگارش و نیز از سوى من به او سلام برسان و او را به خانه‏اى در بهشت از جنس گوهر که از هر هیاهو و رنجى ایمن است بشارت بده». 95- از پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله در آنچه که از خداوند- تبارک و تعالى- روایت مى‏نمود، روایت شده است که فرمود: «اى بندگان من، همانا من برتر از آنم که به کسى ستم روا دارم، و نیز آن را در میان شما حرام قرار دادم، پس به همدیگر ستم نکنید. اى بندگان من، همه شما گمراهید، مگر کسى که من هدایتش کنم پس از من هدایت بخواهید تا هدایتتان کنم، اى بندگان من، همه شما گرسنه‏اید، مگر کسى که من غذایش دهم، از من غذا بخواهید تا به شما غذا دهم. اى بندگان من، همه شما عریانید مگر کسى که من پوشش دهم. پس از من پوشش بخواهید تا پوششتان دهم.
اى بندگان من شما شب و روز مرتکب گناه مى‏شوید و منم که همه گناهان را مى‏آمرزم، پس از من آمرزش بخواهید که شما را بیامرزم.
اى بندگان من، شما توان زیان رساندن به من را ندارید تا زیانى به من رسانید و نیز شما توان سود رساندن به من ندارید تا نفعى به من برسانید.
اى بندگان من، اگر اولین و آخرین کس از شما، اعم از انس یا جن از دلى همچون پاکترین قلب کسى از شما برخوردار باشند، آن در ملک من چیزى نمى‏افزاید. اى بندگان من اگر اولین و آخرین کس از شما، اعم از انس یا جن از دلى همچون بدترین قلب کسى از شما برخوردار باشند، آن چیزى از ملک من نمى‏کاهد.
اى بندگان من، اگر اولین و آخرین کس از شما، اعم از انس یا جن، از یک خاک برخیزند و از من (خواسته‏هایشان) را بخواهند، و خواسته همه انسانها را روا دارم، آن از آنچه که به نزد من است، چیزى نمى‏کاهد. حتّى به اندازه سوزنى که به دریا فرو برده شود.
اى بندگان من، این کارهاى شماست که آنها را برایتان مى‏شمارم. سپس حقّ آنها را برایتان خواهم گزارد. پس اگر کسى خیر یافت باید خداوند را سپاس گوید. و اگر کسى غیر از این یافت نباید جز خویشتن را سرزنش کند.