358) ابو سعید خدرى گوید: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله پیش از خواندن قرآن مىگفت:
اعوذ باللَّه من الشّیطان الرّجیم
«پناه مىبرم به خدا از شیطان رانده شده».
359) امام باقر علیه السّلام ضمن حدیثى فرمود: صداى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله در خواندن قرآن از همه مردم دلرباتر بود.
360) رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: جبرئیل به من دستور داد ایستاده قرآن بخوانم ...
آداب، سنن و روش رفتارى پیامبر گرامى اسلام، ص: 160
361) انس بن مالک گوید: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله موقع قرآن خواندن، صدایش را مىکشید.
362) امام صادق علیه السّلام ضمن حدیثى فرمود: ما اهل بیت، قرآن را موافق قرائت «ابىّ» مىخوانیم.
مؤلّف: در بعضى روایات اهل بیت علیهم السّلام از جمله در کتاب خصال، سایر قرائتهاى هفتگانه نیز تجویز شده است.
363) قتاده گوید: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله وقتى سوره «تین» را تمام مىکرد (آن جا که فرموده: «آیا خداوند احکم الحاکمین نیست؟») مىگفت:
بلى و انا على ذلک من الشّاهدین.
«چرا، هست؛ و من نیز به آن گواهى مىدهم».
364) (تکرار 351. است)
365) در ذیل تفسیر آیه 61 سوره یونس: «تو- اى رسول ما- در هیچ کارى نباشى و هیچ آیهاى از قرآن نخوانى و شما هیچ عملى را انجام ندهید مگر آنکه ما شاهد و گواه بر شماییم آنگاه که سرگرم آنید، و به قدر ذره کوچکى از آنچه در زمین و آسمان است از پروردگارت پنهان نیست. و چیزى کوچکتر و یا بزرگتر از آن نیست جز آنکه در کتاب آشکار حق ثبت است» روایت شده که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله چون این آیه شریفه را قرائت مىکرد، گریه شدیدى به آن حضرت دست مىداد.
366) رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله وقتى سوره «قل هو اللّه أحد» را مىخواند، بعد از هر آیه وقف مىکرد (آن را به یک نفس نمىخواند).